Grzaniec kukułkowo- czekoladowy i ...wciąż świątecznie !

Choć dawno minęło już Boże Narodzenie i nastał kolejny już Nowy Rok, to znowu mamy Święto ! Pięknie się do tego złożyło, że Trzech Króli akurat w piątek  - dzięki temu możemy świętować dłużej. Mroźna pogoda nie przeszkodziła nam pomaszerować na spacer, a po powrocie na rozgrzewkę przygotowałam super grzańca. 

Przepis:

• 25 dag kukułek
• 1/2 litra mleka 
• 1 gorzka czekolada / u mnie 85 % /
• 100 ml spirytusu

Kukułki rozbijamy w moździerzu, razem z kawałkami czekolady rozpuszczamy w mleku / mieszamy, pilnując, żeby się nie przypaliło /, zagotowujemy, aby odrobinę zgęstniało - kiedy przestygnie do około 70 stopni / łatwo to sprawdzić : będzie mocno ciepłe, ale nie gorące / dolewamy spirytus - ciągle mieszając. Pijemy ciepłe !
Świetnie pasuje z wiśniami z nalewki :-)

W taki wieczór jak dziś fajnie jest powspominać minione Święta:-) Ale też czas przed nimi: pierniczkowanie w trzech turach, wędzonkowe spotkanie z przyjaciółmi, szaloną Wigilię na 21 osób + dwoje maluszków, świąteczne kolędowanie u Małgosi i Roberta,
Sylwester u przyjaciół w Kajetanach... Można by jeszcze  długo wymieniać. Dla mnie najbardziej ważne  jest to, że mam tak piękne wspomnienia :-) Moja Córcia na swoim blogu przedstawiła 5 powodów dla których lubi zimę. Ja ze swojej strony dodałabym jeszcze jeden : czas który spędzamy z bliskimi. Może to bardzo banalne, ale dla mnie najważniejsze :-)

W NOWYM ROKU PRZESYŁAM SAME SERDECZNOŚCI WSZYSTKIM TU ZAGLĄDAJĄCYM !  

Pozdrawiam serdecznie. Ania

Przedświątecznie

Czy Wy też najbardziej w roku lubicie ten przedświąteczny czas? Kiedy wiele jest do ogarnięcia, mnóstwo przygotowań, planów... Ale też dłuższe wieczory, w czasie których można wymyślać świąteczne dekoracje :-) U mnie już po pierwszym pieczeniu pierniczków, jednak jeszcze przynajmniej dwie tury przede mną :-)
Pierwsze ciasteczka tworzyłyśmy z Córcią u niej, a towarzyszyła nam Małgosia, którą na tę okoliczność "porwałyśmy" z DPS-u. Mam tylko jedno zdjęcie wypożyczone od Córci...Wiadomo zimowa aura pozwala na robienie dobrych zdjęć raczej tylko do południa. Mnie udaje się to czasem przed pracą:-)

W mikołajkowym prezencie podarowałam siostrze wianek handmade. Swój mam nadzieję stworzyć dzisiaj, więc może jeszcze uda się wrzucić go rano na bloga.

Każdego wieczoru dziubię bombki z wełny czesankowej, której kolorowe kawałki podarowała mi szwagierka. Bardzo podoba mi się takie rękodzieło : miło, łatwo i przyjemnie. Porozdawałam juz parę sztuk, ale staram się nadrabiać :-)

Nie mam jakoś weny do pisania, dlatego zapraszam jeszcze do obejrzenia mojego ogrodu w zimowej scenerii...

Miałam wielką ochotę wybrać się na spotkanie organizowane przez Polinkę z ZIELENI
Niestety nie uda się... Szkoda mi bardzo, ale w głębi serce mam nadzieję, że może jeszcze kiedyś?

Serdecznie pozdrawiam !

Sałatka z kaszy i dodatków, na ciepło i zimno:-)

Coraz więcej obowiązków, coraz mniej czasu... A przecież  Wielkimi Krokami zbliża się najpiękniejszy dla mnie czas w roku: Boże Narodzenie :-) Wyciągam z ukrycia steropianowe bombki i sfilcowaną włóczkę: zaczynam  świąteczne dekoracje; 
Tak się składa, że ostatnio coraz mniej gotuję, pieczenie też czeka  lepszych czasów   ( czytaj: do przed - Świąt ). Obiad podszykowuję wieczorami, a potem "wykańcza " go M. Często gotuje sam:-) Wczoraj była pomidorówka do której zamiast makaronu, czy ryżu, ugotowałam bulgur. Smakowała super. Dzisiaj z pozostałej kaszy zrobiłam szybką sałatkę - świetną do pracy. 

Sałatka na śniadanie lub obiad:-)

• 1/2 szklanki kaszy bulgur 
• kilka suszonych pomidorów
• łodyżka selera naciowego
• zblanszowana mała marchewka
• orzechy włoskie
• odrobina tartego imbiru
• natka pietruszki
• sól, pieprz do smaku
• oliwa z suszonych pomidorów

Kaszę gotujemy w osolonej wodzie około 12 minut, odcedzoną studzimy pod przykryciem;
marchwkę blanszujemy, tak aby pozostała chrupiąca i kroimy ją w paseczki; pomidory kroimy na kawałki, również selera; obrane orzechy siekamy ;dodajemy starty imbir; wszystkie składniki mieszamy; polewamy oliwą; doprawiamy do smaku i posypujemy natką pietruszki;
Możemy jeść sałatkę na zimno lub na ciepło;

Ten lodówkowy recykling uważam za bardzo udany.

Serdecznie pozdrawiam wszystkich zaglądających !

Świętomarcińskie rogale na Mazowszu :-)

Listopad nie jest moim ulubionym miesiącem... Jak większość osobników naszego gatunku nie lubię zimna, wilgoci i krótkich dni... Mój organizm buntuje się i chce zapaść w zimowy sen... Wszystko na nie...  Jasnym promieniem tych smutnych dni była obrona prac magisterskich przez Córcię i Zięcia :-)
Wiem, że moje marudzenie jest okropne, ale  ogólnie czuję się depresyjnie i tyle.
Długi weekend pomógł trochę na poprawę nastroju, udało nam się ogarnąć sporo rzeczy w ogrodzie, zmobilizować M. do pomocy w posprzątaniu naszej "komórki"gospodarczej. Odwiedziliśmy przyjaciół mieszkających w innym mieście, a wczoraj świętowaliśmy imieniny szwagra Marcina:-) Dzisiaj udało się nam przemaszerować rano parę kilometrów i miło spędzić czas z rodzicami, a potem ze znajomymi. Żeby jeszcze było do tego trochę, troszeczkę, ociupinkę słońca!!!
Na osłodę po raz pierwszy upiekłam rogale świętomarcińskie:-) Mniejsze niż te z cukierni, mniej słodkie, takie w sam raz:-)

Moje rogale świętomarcińskie:

Ciasto:

• 1/2 kg mąki
• 1 kostka masła 
• 5 dag drożdży
• 4 żółtka
• 1/2 szkl. ciepłego mleka
• 2 łyżki cukru

Nadzienie:

• 10 dag białego maku
• 10 dag orzechów włoskich
• 10 dag migdałów
• około 3/4 szklanki cukru pudru
• 1-2 łyżki śmietanki 30%
• 1 łyżka bułki tartej lub pokruszonych biszkoptów

Lukier:

• 3/4 szklanki cukru pudru i sok z cytryny
• grubo posiekane orzechy włoskie

Mak i bakalie zalewamy gorącym mlekiem i zostawiamy na jakiś czas, po czym odsączamy; 

Do miski wsypujemy mąkę, wbijamy żółtka, mleko mieszamy z cukrem i drożdżami: wlewamy do mąki; zimne masło ścieramy na grubej tarce; zagniatamy wszystko po czym zapakowane w folię wkładamy na godzinę do lodówki;

Mak z bakaliami przekręcamy przez maszynkę, dodajemy resztę składników, mieszamy dokładnie; masa musi mieć gęstą konsystencję;

Ciasto dzielimy na pół; rozwałkowujemy na kwadrat  i kroimy nożem na osiem trójkątów; smarujemy białkiem i nakładamy masę po czym zwijamy rogale; z drugą połową ciasta robimy to samo; rogale układamy na blachę wyłożoną pergaminem, smarujemy białkiem; pieczemy w nagrzanym do 200 stopni piekarniku około 10-12 minut na złoty kolor;

kiedy lekko przestygną smarujemy przygotowanym lukrem i posypujemy orzechami;

Upiekłam podwójną porcję i  obdarowałam wiele osób:-)

Biały mak bardzo mi pasuje i  na Boże Narodzenie będzie z nim makowiec.

Bardzo serdecznie pozdrawiam życząc wszystkim SŁOŃCA !

Nostalgicznie, jesiennie, listopadowo...

Kolejne już raz wspominamy naszych bliskich, którzy odeszli. Odwiedzamy nekropolie, mniejsze cmentarze, również całkiem małe, może mniej uczęszczane, może trochę zapomniane... Ja z moim M. każdego roku zapalamy światła  na grobach w pobliskim lesie. Spoczywa tam 419 osób zamordowanych przez faszystów w czasie wojny. Dzisiaj poszliśmy tam z samego rana. Na polach snuły się mgły, ale w lesie o dziwo śpiewały ptaki, a kiedy wracaliśmy na naszej drodze stanęła zaskoczona naszym widokiem cudowna sarenka:-)

Jesienny, nostaliczny, poranek, spacer po lesie... Potem przygotownie tradycyjnego od lat obiadu. Baranina w sosie do kapusty z grochem, którą tradycyjnie przygotowuje Siostra M. Miała być zupa krem z buraczków, ale okazało się, że ... nie ma buraczków:- ( Powstała więc kolejna dyniowa:-)  
Spotkanie przy stole w rodzinnej atmosferze, wspólne słuchanie koncertu piosenek Agnieszki Osieckiej, a potem gra o Wszechświecie ( kompletnie zaprzeczająca  mojemu ogólnemu wykszatłceniu:-)). 
Piękny, jesienny choć listopadowy dzień...
Tylu bliskich nie ma już z nami, a przecież ciągle są prawda?

Ania

Jesienne ciasto dyniowo- śliwkowe

Żeby nie było tak pięknie to październik jest zimny i deszczowy... Nie ma jak uporządkować ogrodu przed zimą:-( Dobrze, że udało mi się zasilić rośliny jesiennym nawozem. Temu akurat deszcz sprzyja:-) Na takie jesienne, deszczowe popołudnia, do gorącej herbaty sprawdza się mocno korzenne ciasto.

Przepis

• 2 szklanki mąki
• 3/4 szkl.brązowego cukru
• 1 łyżeczka sody
• 1 łyżeczka proszku
• szczypta soli
• 2 jaja
• 3/4 szkl. oleju
• 1/2 szklanki musu dyniowego
• 1/2 powideł śliwkowych
• 2 łyżki kawy rozpuszczonej w dwóch łyżkach wody
• łyżeczka przyprawy do pierników
• 1/2 szklanki posiekanych orzechów włoskich
• kilka suszonych śliwek, pokrojonych
• 1/3 gorzkiej czekolady rozpuszczonej w małej ilości mleka / na polewę /

Jaja miksujemy z z cukrem, dodajemy mąkę i resztę produktów suchych, po trochu lejemy olej, kawę, na koniec dosypujemy bakalie i mieszamy delikatnie łyżką.
Wylywamy do wysmarowanej tłuszczem i posypanej bułką tartą keksówki. Pieczemy w  180 stopniach ok. 45- 50 minut do suchego patyczka; po ostudzeniu polewamy rozpuszczoną czekoladą; Zainspirowała mnie BISTRO MAMA

Dzisiaj jeszcze parę jesiennych zdjęć zrobionych któregoś dnia w drodze do pracy;

Kocham swój ogród, stawy i lasy które mam wokoło, ale też niezmiernie cieszę się, że w moim mieście powstaje coraz więcej takich fajnych miejsc. Mniejszych i większych skwerów w których oprócz parków można odpocząć wśrod zgiełku miasta, albo tylko cieszyć oczy widokiem super zaprojektowanych nasadzeń:-)
Czasem w przerwach od deszczu można zachwycać się jesienią...

 Niezmiennie pozdrawiam serdecznie wszystkich zaglądających !

Druga odsłona chleba i początek jesieni w moim ogrodzie...

Piękne, ciepłe, słoneczne dni, poranki z mgłami nad łąkami przy stawach...
Niesamowite zachody słońca, żółknące liście na ukochanych brzozach, krwista czerwień derenia pagodowego, którego podarowała mi moja Renia...
I wreszcie weekend ! Wesele  u syna Goni, niesamowicie pozytywnej, pełnej dobrej energii dziewczyny, która  mało przejmuje się własną chorobą... Fajna noc spędzona na zabawie, razem z naszymi"Dziećmi", rodziną i weselnymi gośćmi... I piękne, niedzielne godziny z rodzicami i chrzestną przy ognisku w którym warzy się nasz ulubiony kociołek... W życiu piękne są tylko chwile! Ale naprawdę zdarzają się one często !
 A na weselnych stołach, każdy gość na powitanie dostawał słodki podarunek w postaci słodkiego miodku...

Dzisiaj nie kociołek, ale kolejna odsłona chleba, który miał zaszczyt zagościć na wiejskim stole ...

Kiedy na Święcie Ziemniaka zaproponowałam Goni upieczenie chleba na wiejski stół nie sądziłam, że będę miała tremę czy się uda?! A przecież chleb jak sernik, czy drożdżowe... nie zawsze się udaje. Nie lubi pośpiechu, przeciągu, a najbardziej złego zakwasu... I tym razem miałam powód do zmartwienia ! Zarabialiśmy półtorej porcji i nie wyliczyłam dobrze ilości foremek. O 5.30 w sobotę M. woła, że ciasto wykipiało z brytfanek... Co robić? Zarobić od nowa? Może będzie zakalec? Zaryzykowałam. Zarobiłam jeszcze jeden malutki bochenek. I dobrze. Wstydu nie było...

Przepis:

• 1/2 kg mąki orkiszowej
• 1/2 żytniej jasnej
• 1 szklanka mąki razowej
• 1 żytniej ciemnej
• 1/2 szkl. płatków owsianych
• 1/2 szkl.otrąb
• 1/2 siemienia jasnego
• 1/2 dyni
• 1/2 słonecznika
• trochę czarnuszki
• 1 1/2 łyżki soli
• 3 łyżki miodu
• 5 i 1/2 szklanki ciepłej wody
• 1 szkl. zakwasu

Wszystkie składniki zarabiamy około 15 minut, potem przekładamy do trzech keksówek wysmarowanych masłem i posypanych mąką. Zostawiamy w cieple na 12 godzin. Smarujemy wodą po wierzchu, wstawiamy do piekarnika nagrzanego do 180 stopni na 60 minut, a potem zwiększmy na 210 stopni na 15- 20 minut. Wyjmujemy z blaszek i studzimy na kratce w piekarniku.

Pełna pozytywnej energii / chociaż nogi bolą po weselnej zabawie.../ zapraszam na spacer po jesiennym ogrodzie...

Ps. Bardzo, bardzo serdecznie pozdrawiam wszystkich zaglądających !!!